-
Λόγος εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου
Ἐὰν τὸ δένδρο ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὸν καρπό, καὶ τὸ καλὸ δένδρο παράγει ἐπίσης καλὸν καρπὸ (Ματθ. 7, 16. Λουκ. 6, 44), ἡ μητέρα τῆς αὐτοαγαθότητος, ἡ γεννήτρια τῆς ἀΐδιας καλλονῆς, πῶς δὲν θὰ ὑπερεῖχε ἀσυγκρίτως κατὰ τὴν καλοκαγαθία ἀπὸ κάθε ἀγαθὸ ἐγκόσμιο καὶ ὑπερκόσμιο; Διότι ἡ δύναμις ποὺ ἐκαλλιέργησε τὰ πάντα, ἡ συναΐδια καὶ ἀπαράλλακτη εἰκὼν τῆς ἀγαθότητος, ὁ προαιώνιος καὶ ὑπερούσιος καὶ ὑπεράγαθος Λόγος, ἀπὸ ἀνέκφραστη φιλανθρωπία κι᾽ εὐσπλαγχνία γιὰ χάρι μας ἠθέλησε νὰ περιβληθῇ τὴν ἰδική μας εἰκόνα, γιὰ νὰ ἀνακαλέσῃ τὴν φύσι ποὺ εἶχε συρθῇ κάτω στοὺς μυχοὺς τοῦ ἅδη καὶ νὰ τὴν ἀνακαινίσῃ, διότι εἶχε παλαιωθῆ, καὶ νὰ τὴν ἀναβιβάσῃ πρὸς τὸ ὑπερουράνιο ὕψος τῆς βασιλείας καὶ θεότητός του. Γιὰ νὰ ἑνωθῇ λοιπὸν μὲ αὐτὴν καθ᾽ ὑπόσταση, ἐπειδὴ ἐχρειαζόταν σαρκικὸ πρόσλημα καὶ σάρκα νέα συγχρόνως καὶ ἰδική μας, ὥστε νὰ μᾶς ἀνανεώσῃ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους, ἐπὶ πλέον δὲ ἐχρειαζόταν καὶ κυοφορία καὶ γέννα σὰν τὴ δική μας, τροφὴ μετὰ τὴ γέννα καὶ κατάλληλη ἀγωγή, γινόμενος πρὸς χάριν μας καθ᾽ ὅλα σὰν ἐμᾶς, εὑρίσκει γιὰ ὅλα πρέπουσα ὑπηρέτρια καὶ χορηγὸ ἀμόλυντης φύσεως ἀπὸ τὸν ἑαυτό της αὐτὴν τὴν ἀειπάρθενη, ἡ ὁποία ὑμνεῖται ἀπὸ μᾶς καὶ τῆς ὁποίας σήμερα ἑορτάζομε τὴν παράδοξη εἴσοδο στὰ ἅγια τῶν ἁγίων. Διότι αὐτὴν προορίζει πρὶν ἀπὸ τοὺς αἰῶνες ὁ Θεὸς γιὰ τὴ σωτηρία καὶ ἀποκατάσταση τοῦ γένους, καὶ τὴν ἐκλέγει ἀνάμεσα ἀπὸ ὅλους, ὄχι ἁπλῶς τοὺς πολλούς, ἀλλὰ τοὺς ἀπὸ τοὺς αἰῶνες ἐκλεγμένους καὶ θαυμαστοὺς καὶ περιβοήτους γιὰ τὴν εὐσέβεια καὶ σύνεσι, καθὼς καὶ γιὰ τὰ κοινωφελῆ καὶ θεοφιλῆ συγχρόνως ἤθη…
-
Τα Εισόδια της Θεοτόκου
«Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις. Εν ναώ του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται, και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν˙ Χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις». Μία από τις κυριότερες και μεγαλύτερες Θεομητορικές εορτές του έτους είναι τα «Εισόδια» της Θεοτόκου. Η Εκκλησία μας την τιμά στις 21 Νοεμβρίου, με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Η σημασία της εορτής αυτής είναι μεγάλη και ιερή. Αποτελεί τήν βάση και την αρχή για όλη την μετέπειτα ζωή της Θεοτόκου. Όπως γνωρίζουμε, η Παναγία Θεοτόκος, γεννήθηκε από γονείς γηραιούς, τον Ιωακείμ και την Άννα, που είχαν παρακαλέσει με πολύ πόνο τον Θεό να τους δώση ένα τέκνο και να το αφιερώσουν στο Ναό Του. Πραγματικά, αυτό και έκαναν. Οταν δηλαδή η Μαρία έγινε τριών ετών την έφεραν οι ίδιοι οι γονείς της στο Ναό και την παρέδωσαν στα χέρια του Ζαχαρία του ιερέα. Αυτός την αγκάλιασε, την ευλόγησε και είπε: «Εμεγάλυνε ο Κύριος το ονομά σου σε όλες τις γενεές. Με σένα θα ευλογηθούν τα έθνη και ο Κύριος θα λυτρώση τους υιούς του Ισραήλ». Και ανέβασε την τριετή Μαρία στο εσωτερικό του θυσιαστηρίου, όπου ο Θεός την χαρίτωσε. Και ευφράνθηκε η Παναγία και με αγαλλίαση ψυχής εσκίρτησε και όλοι πνευματικά πανηγύρισαν που έμεινε στο Ναό τον Άγιο, για να αγιασθεί και να γίνει αργότερα η Μητέρα του ίδιου του Θεού. ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ Στην εικονογράφηση του γεγονότος των Εισοδίων της Θεοτόκου, βλέπουμε, στο κέντρο την Παναγία σαν μικρό…
-
Τα Εγκώμια της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
Αγαπητοί επισκέπτες. Αναρτήθηκε η 2η σε σειρά ηλεκτρονική έκδοση του Ιερού Ναού με περιεχόμενο τα Εγκώμια της Υπεραγίας Θεοτόκου που ψάλλονται στην Εκκλησία. Είναι σε ψηφιακή μορφή pdf όπου μπορείτε να την κατεβάσετε και να την έχετε σε οποιαδήποτε φορητή ηλεκτρονική συσκευή. Πατήστε εδώ για την λήψη των Εγκωμίων της Υπεραγίας Θεοτόκου
-
Η Ιστορία των παρακλήσεων στην Υπεραγία Θεοτόκο
Η Ιστορία των παρακλήσεων στην Υπεραγία Θεοτόκο Η αγάπη, ο σεβασμός και η τιμή των πιστών για το πρόσωπο της Θεοτόκου Μαρίας εκδηλώθηκαν από πολύ νωρίς, από την αρχή της σωτηρίου οικονομίας, όπως λέγουν οι άγιοι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μας, και είναι τόσο μεγάλη, ώστε αδυνατεί ο ανθρώπινος λόγος να περιγράψει τα αισθήματα αυτά επαρκώς. Από αυτήν την αγάπη, την τιμή και την ελπίδα στην μεσιτεία της προς τον μέγα και Μόνο Μεσίτη Χριστό και Υιό της, κατά το ανθρώπινον η Εκκλησία καθιέρωσε να τελείτε κατά την περίοδο της νηστείας του Δεκαπενταυγούστου, η ιερή Ακολουθία του Μικρού και του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος εναλλάξ, εκτός των εορτών της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Έτσι επ’ ευκαιρίας του γεγονότος αυτού καλόν είναι να δούμε και να γνωρίσουμε μερικά πράγματα για το τι είναι κανόνας, και ποιος συνέθεσε τον Μικρό και τον Μεγάλο Παρακλητικό κανόνα στην Υπεραγία Θεοτόκο. Κανόνας στην εκκλησιαστική υμνογραφία είναι ύμνοι μακροσκελής, αποτελούμενοι από μικρότερες ενότητες, που ονομάζονται Ωδές. Η κάθε ωδή αποτελείτε από τον ειρμό, που είναι η πρώτη στροφή κάθε Ωδής και χρησιμεύει σαν υπόδειγμα στα τροπάρια, που τρέπονται σύμφωνα με τον ήχο του ειρμού και τέλος το εφύμνιο όπου επαναλαμβάνεται σε κάθε τροπάριο «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς». H Μεγάλη και Μικρή Παράκληση στην Ύπεραγία Θεοτόκο, είναι από τις πιο λαοφιλείς ακολουθίες της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι υμνολογικά ποιήματα του δεκάτου τρίτου αιώνα, κληρονομιές της Αυτοκρατορίας της Νικαίας και της επανασυγκροτηθείσης Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινουπόλεως αντίστοιχα. Ελάχιστη έρευνα έχει γίνει πάνω στις ιστορικές συγκυρίες που…
-
Ακολουθία Μικρού Παρακλητικού Κανόνος Υπεραγίας Θεοτόκου.
Αγαπητοί επισκέπτες της ιστοσελίδας μας. Ξεκινήσαμε ένα νέο πλαίσιο στην διαχείριση της ιστοσελίδας, κατά καιρούς να εκδίδουμε ηλεκτρονικά προς διευκόλυνση των επισκεπτών μας διάφορες ακολουθίες και κείμενα τα οποία θα βοηθήσουν σε ικανό βαθμό τον επισκέπτη που εισέρχεται στην σελίδα μας. Ως πρώτη ηλεκτρονική έκδοση, εκδόθηκε η Ακολουθία του Μικρού Παρακλητικού Κανόνος της Υπεραγίας Θεοτόκου σε μορφή pdf, την οποία και μπορείτε ευχαρίστως να την κατεβάσετε και να την εκτυπώσετε. Είναι σε έγχρωμη έκδοση, 27σέλιδη και σε μέγεθος 17χ24. Μπορείτε να την κατέβασετε πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο: Ακολουθία Μικρού Παρακλητικού Υπεραγίας Θεοτόκου
-
Ἡ Ἁγία Γεσθημανὴ – Περιληπτική παρουσίαση
Ἁγία Γεθσηµανὴ Περιληπτική παρουσίαση Τὸ ὄνομα Γεθσημανή παράγεται ἀπὸ τὰς Ἐβραϊκὰς λέξεις Γκάτ-Σέμεν, αἱ ὁποῖαι σημαίνουν ἐλαιοτριβεῖον. Ὁ χείμαρρος, εἰς βάθος τοῦ ὁποίου τοποθετεῖται ἡ Γεθσημανή, ὀνομάζεται «Χείμαρρος τῶν Κέδρων» ὅπου εἰς τὰς χριστιανικὰς παραδόσεις συνδέεται μὲ τὸν τόπον, εἰς τὸν ὁποῖον θὰ λάβῃ χώρα ἡ τελευταία θεϊκὴ κρίσις. Μία ἄλλη ὀνομασία τοῦ χειμάρρου εἶναι γνωστὴ ὡς «Κοιλάδα τοῦ Ἰωσσαφάτ». Τὸ ὄνομα Ἰωσσαφὰτ προέρχεται ἀπὸ τὰς ἐβραϊκὰς λέξεις Γιαχβὲ – Σαφότ, αἱ ὁποῖαι σημαίνουν: «ὁ Θεὸς κρίνει», ὡς τοπωνύμιον ἀπὸ τὸν προφήτην Ἰωὴλ 3,2. Συμφώνως πρὸς τὴν Καινὴν Διαθήκην ἀπὸ τὴν Γεθσημανὴν ἤρχισε ὁ δρόμος τοῦ μαρτυρίου τοῦ Χριστοῦ (Ματθ.26,36, Μάρκ.14,32, Λουκ.22,39, Ἰωάν.18). Εἰς τὴν Γεθσημανὴν ἐπροσευχήθη ὁ Χριστὸς πρὶν τὸ πάθος Του, ἐκεῖ ἐδέχθη τὸ φίλημα τῆς προδοσίας τοῦ Ἰούδα καὶ ἐκεῖ συνελήφθη ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν τοῦ Πιλάτου, τοῦ ὄχλου καὶ τῶν ὑπηρετῶν τῶν Φαρισσαίων. Ἤδη ἀπὸ τὸν 4ον μ.Χ. αἰῶνα, τὰ γεγονότα αὐτὰ τῆς Καινῆς Διαθήκης ἐταυτίσθησαν τοπογραφικῶς καὶ οἱ χῶροι τους ἀνεδείχθησαν ὡς ἱερὰ καὶ λατρευτικὰ Χριστιανικὰ Προσκυνήματα. Ἡ Γεθσημανὴ δὲν συνδέεται μόνον μὲ τὴν ἀγωνίαν καὶ τὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν Ταφὴν τῆς Παρθένου Μαρίας. Ὁ καθορισμὸς τοῦ Τάφου τῆς Παναγίας ἀνάγεται εἰς τὸ μέσον τοῦ 1ου αἰῶνος. Τὴν ἰδὶαν σχεδὸν ἐποχὴν ἐκτίσθη ἡ πρώτη Ἐκκλησία τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, πιθανῶς εἰς τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μαρκιανοῦ, τὸ 450-457 μ.Χ. καὶ τοῦ πρώτου Πατριάρχου τῆς Ἱερουσαλὴμ Ἰουβεναλίου. Τὸ πάνσεπτον καὶ Θεομητορικὸν μνῆμα ἐν Γεθσημανῇ Εἰς τὰς καρδίας τῶν πιστῶν τέκνων τῆς Ὀρθοδοξίας πάλλει ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ ευλάβεια ἡ ὀφειλoμένη πρὸς τὴν πάναγνον…
-
Η Κοίμηση της Θεοτόκου – Μετάβαση προς τη Ζωή
Η Κοίμηση της Θεοτόκου – Μετάβαση προς την Ζωή Η Κοίμηση της Θεοτόκου. Τοιχογραφία καθολικού Ι.Μ. Βατοπαιδίου (1312). του Καθηγουμένου της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Αρχιμ. Εφραίμ Κάθε φορά που εορτάζουμε την Κοίμηση της Θεοτόκου είναι σαν να έχουμε Πάσχα· το Πάσχα του καλοκαιριού. Πάσχα μάς ετοιμάζει η Κυρία Θεοτόκος. Διάβαση ένδοξη «εκ του θανάτου εις την ζωήν». Δεύτερο Πάσχα, άγιο, άμωμο, ζωοποιό για το ανθρώπινο γένος, γιατί πράγματι σήμερα «νενίκηνται της φύσεως οι όροι». «Πώς η πηγή της ζωής πηγαίνει προς την ζωή περνώντας από τον θάνατο!», αναφωνεί ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Ο θάνατος της «ζωαρχικής Μητρός» του Κυρίου υπερβαίνει την έννοια του θανάτου, ώστε δεν ονομάζεται κάν θάνατος, αλλά «κοίμησις» και «θεία μετάστασις» και εκδημία ή ενδημία προς τον Κύριο. Και αν ακόμη λεχθεί θάνατος, όμως είναι θάνατος ζωηφόρος, αφού μεταβιβάζει σε ουράνια και αθάνατη ζωή. Η μετάσταση της Θεοτόκου ως ένα γεγονός αναμφισβήτητο, που διασώθηκε από την ιερά Παράδοση, έχει ενσωματωθεί στην διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας και δεν έχει σχέση με τις ευσεβιστικές δοξασίες των Δυτικών περί ασπόρου συλλήψεως και άνευ θανάτου ζωής της Θεοτόκου. Η Παρθένος ήταν εκείνο το ιδιαίτερο δημιούργημα του Θεού που υπερέβη όλους τους ανθρώπους και αγγέλους. Αυτή μόνη από τους ανθρώπους έζησε βίο πανάμωμο, και το ακατάληπτο για όλα τα λογικά όντα, κατέστη Μητέρα του Θεού. Επειδή δεν είχε ποτέ αμαρτήσει, δεν υποχώρησε σε κάποιο φιλήδονο λογισμό δικαίως και δεν έζησε επί της γής με οδύνες της σαρκός, με ασθένειες. Αν και είχε σώμα ζωαρχικό εν τούτοις ως άνθρωπος υπέρχεται στην…
-
Τα Εγκώμια της Παναγίας
ΣΤΑΣΙΣ ΠΡΩΤΗ Στχ. Μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν ὀδῷ οἱ πορευόμενοι ἐν νόμῳ Κυρίου. Ἡ Ἁγνή ἐν τάφῳ κατετέθης βαβαί ἡ Θεόν ἐν τῇ γαστρί σου χωρήσασα καί κυήσασα ἀφράστως ἐπί γῆς. Μαριάμ πῶς θνήσκεις πῶς τῷ τάφω οἰκεῖς τῆς ζωῆς τόν χορηγόν ἡ γεννήσασα τούς νεκρούς ἑξαναστήσαντα φθορᾶς Μέτρα γῆς ὁ στήσας Θεός Λόγος ἁγνή Χωρητός τή σή νή δυιί ἐγένετο πῶς ἐν τάφῳ σμικροτάτῳ σύ χωρεῖς. Τόν ὡραῖον κάλλει παρά πᾶν τούς βροτούς ἡ γεννήσασα ἀνείδεος φαίνεται ὑποκύπτουσα θεσμοῖς τοῖς φυσικοῖς Στίχ. Μακάριοι οἱ ἐξερευνῶντες τά μαρτύρια αὐτοῦ, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ ἐκζητήσουν αὐτόν. Διά σου ὁ Ἅδης ἐγυμνώθη Σεμνή καί ἡμεῖς δόξαν Θεοῦ ἐνεδύθημεν πῶς οὔν κύπτεις τοῖς τῆς φύσεως θεσμοῖς. Διά σου τό κέντρον τοῦ θανάτου Σεμνή συνετρίβη καί φθορᾶς ἀπηλάγημεν πῶς οὔν θνήσκεις καί λογίζῃ ἐν νεκροῖς Χώραν ἀχωρήτου τοῦ θεοῦ Μαριάμ χρηματίσασαν καί ἅγιον τέμενος νῦν καλύπτει σέ ἀγρός Γεθσημανής Ὑπό γῆν κατῆλθες ἐπί γῆς τόν Χριστόν ἡ κυήσασα ὡς βρέφος θεονύμφει νά σώσῃ ἐκ θανάτου τούς βροτούς Στίχ. Οὐ γάρ οἱ ἐργαζόμενοι τήν ἀνομίαν ἐν ταῖς ὀδοῖς αὐτοῦ ἐπορεύθησαν. Ἀπορεῖ καί φύσις καί πληθύς νοερά τόν ἐν σοῖ Παρθενομῆτορ μυστήριον τῆς ἐνδόξου καί ἀρρήτου σου ταφῆς Ὤ θαῦμα τῶν ξένων ὤ πραγμάτων καινῶν ἡ πνοῆς μου τόν δοτήρα κυήσασα ἄπνους κεῖται καί κηδεύεται νεκρά Ἀποστόλων δῆμος θεαρχίῳ βουλή πρός σέ ἤκει μεταρσίως αἰρομένος τοῦ κηδεῦσαι σου τό σῶμα τό σεπτόν Νοερῶν συντρέχει στρατιῶν ἡ πληθύς Ἀποστόλοις σύν ἁγίοις κηδεῦσαι σε τήν Πανάχραντον Μητέρα τοῦ Θεοῦ Στχ. Ἐξομολογήσομαι σοί ἐν εὐθύτητι καρδίας ἐν τῷ μεμαθηκέναι μέ…
-
Οι Καταβασίες της Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ερμηνευμένες από τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη
Ωδή α’. Ήχος α’. Ο Ειρμός. Πεποικιλμένη τη θεία δόξη, η ιερά και ευκλεής Παρθένε μνήμη σου, πάντας συνηγάγετο, προς ευφροσύνην τους πιστούς, εξαρχούσης Μαριάμ, μετά χορών και τυμπάνων, τω σω, άδοντας Μονογενεί, ενδόξως ότι δεδόξασται. Ερμηνεία. Ευθύς αποτείνει τον λόγον ο Μελωδός Κοσμάς, προς την Κυρίαν Θεοτόκον, και προσφωνεί εις αυτήν τον ειρμόν τούτον λέγων˙ Ώ Αειπάρθενε Θεοτόκε, η ιερά και ένδοξος μνήμη της Κοιμήσεώς Σου είναι εστολισμένη και λάμπουσα με δόξαν Θεού, και πρεπόντως˙ επειδή γαρ η Θεοτόκος είναι οίκος Θεού, τον οποίον είδεν ο Ιεζεκιήλ γεμάτον από δόξαν Θεού, «Και είδον, και ιδού πλήρης δόξης ο οίκος Κυρίου» (Ιεζ. μγ’ 5), δια τούτο και η μνήμη της Θεοτόκου έπρεπε να είναι στολισμένη με δόξαν Θεού˙ όθεν τοιαύτη ούσα, εσυνάθροισεν όλους τους πιστούς Χριστιανούς δια να ευφρανθώσι κατά την ψυχήν˙ αν γαρ, όταν οι απλώς δίκαιοι εγκωμιάζωνται εν ταις μνήμαις αυτών, ευφραίνωνται οι λαοί, καθώς λέγει ο Σολομών, «Εγκωμιαζομένων δικαίων, ευφρανθήσονται λαοί» (Παρ. κθ’ 2)˙ πόσω μάλλον πρέπει να ευφραίνωνται οι λαοί, όταν αυτή η πάντων των απ’ αιώνος διακαίων αγιωτέρα Θεοτόκος εις την μνήμην της Κοιμήσεώς της εγκωμιάζεται; Καθώς δε οι Υιοί Ισραήλ, όταν εκβήκαν άβροχοι από την Ερυθράν θάλασσαν, εμοιράσθησαν εις δύο χορούς ανδρών τε και γυναικών, και των μεν ανδρών ήτον έξαρχος ο Μωϋσής, των δε γυναικών ήτον εξάρχουσα η Μαριάμ˙ «Έλαβε, φησί, Μαριάμ η Προφήτις η αδελφή Ααρών το τύμπανον εν τη χειρί αυτής, και εξήλθον πάσαι αι γυναίκες οπίσω αυτής μετά τυμπάνων και χορών, εξήρχε δε αυταίς…
-
«Λόγος εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου» Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ
(νεοελληνικὴ ἀπόδοση) ἀπόσπασμα ἀπὸ τὶς Πατερικὲς ἐκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς», τόμος 10ος. … Ἂν ὁ θάνατος τῶν ὁσίων εἶναι τίμιος καὶ ἡ μνήμη δικαίου συνοδεύεται ἀπὸ ἐγκώμια, πόσο μᾶλλον τὴν μνήμη τῆς ἁγίας τῶν ἁγίων, διὰ τῆς ὁποίας ἐπέρχεται ὅλη ἡ ἁγιότης στοὺς ἁγίους, δηλαδὴ τὴ μνήμη τῆς ἀειπάρθενης καὶ Θεομήτορος, πρέπει νὰ τὴν ἐπιτελοῦμε μὲ τὶς μεγαλύτερες εὐφημίες. Αὐτὸ πράττουμε ἑορτάζοντας τὴν ἐπέτειο τῆς ἁγίας κοιμήσεως ἢ μεταστάσεώς της, ποὺ ἂν καὶ μὲ αὐτὴ εἶναι λίγο κατώτερη ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, ὅμως ξεπέρασε σὲ ἀσύγκριτο βαθμὸ καὶ τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς ἀρχαγγέλους καὶ ὅλες τὶς ὑπερκόσμιες δυνάμεις διὰ τῆς ἐγγύτητός της πρὸς τὸν Θεὸ καὶ διὰ τῶν ἀπὸ παλαιὰ γραμμένων καὶ πραγματοποιημένων σ᾿ αὐτὴ θαυμασίων. Ὁ θάνατός της εἶναι ζωηφόρος, μεταβαίνοντας σὲ οὐράνια καὶ ἀθάνατο ζωή, καὶ ἡ μνήμη τούτου εἶναι χαρμόσυνη ἑορτὴ καὶ παγκόσμια πανήγυρις, ποὺ ὄχι μόνο ἀνανεώνει τὴ μνήμη τῶν θαυμασίων τῆς Θεομήτορος, ἀλλὰ καὶ προσθέτει τὴ κοινὴ καὶ παράδοξη συνάθροιση τῶν ἱερῶν Ἀποστόλων ἀπὸ κάθε μέρος τῆς γῆς γιὰ τὴν πανίερη κηδεία της, μὲ θεολήπτους ὕμνους, μὲ τὶς ἀγγελικὲς ἐπιστασίες καὶ χοροστασίες καὶ λειτουργίες γι᾿ αὐτήν. Οἱ Ἀπόστολοι προπέμπουν, ἀκολουθοῦν, συμπράττουν, ἀποκρούουν, ἀμύνονται καὶ συνεργοῦν μὲ ὅλη τη δύναμη μαζὶ μὲ ἐκείνους ποὺ ἐγκωμιάζουν τὸ ζωαρχικὸ καὶ θεοδόχο ἐκεῖνο σῶμα, τὸ σωστικὸ φάρμακο τοῦ γένους μας, τὸ σεμνολόγημα ὅλης τῆς κτίσεως. Ἐνῷ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Σαβαὼθ καὶ Υἱὸς αὐτῆς τῆς ἀειπάρθενης, εἶναι ἀοράτως παρὼν καὶ ἀποδίδει στὴ μητέρα τὴν ἐξόδιο τιμή. Σὲ αὐτοῦ τὰ χέρια ἐναπέθεσε καὶ τὸ θεοφόρο πνεῦμα, διὰ τοῦ ὁποίου ἔπειτα ἀπὸ…
