Συντάκτης: Ieros Naos Agias Varvaras

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Πέμπτῃ, οἱ τὰ πάντα καλῶ&sigmaf; διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρε&sigmaf;, ἀλληλοδιαδόχω&sigmaf; ἔκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων καὶ τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων, παραδεδώκασιν ἡμῖν τέσσαρά τινα ἑορτάζειν: τὸν ἱερὸν Νιπτῆρα, τὸν Μυστικὸν Δεῖπνον (δηλαδὴ τὴν παράδοσιν τῶν καθ᾿ ἡμᾶ&sigmaf; φρικτῶν Μυστηρίων), τὴν ὑπερφυᾶ Προσευχὴν καὶ τὴν Προδοσίαν αὐτήν. https://www.youtube.com/watch?v=vV6H62YpASY Επειδή ο Αμνό&sigmaf; του Εβραϊκού Πάσχα επρόκειτο να θυσιαστεί την Παρασκευή, ήταν ταιριαστό τον τύπο να τον ακολουθήσει η αλήθεια. Έπρεπε δηλαδή κι ο Χριστό&sigmaf; που είναι ο Αμνό&sigmaf; του Καινούριου Πάσχα, να θυσιαστεί κι Αυτό&sigmaf; την Παρασκευή. Γι’ αυτό, λοιπόν, ο Χριστό&sigmaf; τη νύχτα τη&sigmaf; Μεγάλη&sigmaf; Πέμπτη&sigmaf; παρέδωσε στου&sigmaf; Μαθητέ&sigmaf; Του το μυστήριο τη&sigmaf; Θεία&sigmaf; Ευχαριστία&sigmaf; (που είναι η διαιώνιση τη&sigmaf; Θυσία&sigmaf; Του). Αυτό το έκανε γιατί οι Εβραίοι θεωρούσαν πω&sigmaf; η εσπέρα ανήκει στην επόμενη μέρα. Άρα η βραδιά εκείνη λογιζόταν ω&sigmaf; Παρασκευή, κι ο Χριστό&sigmaf; θυσιαζόμενο&sigmaf; (με την Θεία Ευχαριστία) εκείνο το βράδυ, εκπλήρωνε μ’ αυτόν τον τρόπο και τον τύπο και τι&sigmaf; προφητείε&sigmaf; (ότι πρέπει ο Αμνό&sigmaf; να θυσιαστεί την Παρασκευή). Το βράδυ εκείνο τη&sigmaf; Πέμπτη&sigmaf; ο Χριστό&sigmaf; έφαγε το (νομικό) Πάσχα μαζί με του&sigmaf; Μαθητέ&sigmaf; Του σύμφωνα με όλου&sigmaf; του&sigmaf; τύπου&sigmaf; που υπαγόρευε ο Μωσαϊκό&sigmaf; νόμο&sigmaf;. Οι Εβραίοι δηλαδή έτρωγαν το Πάσχα όρθιοι, με ζωσμένα τα ενδύματά του&sigmaf;, φορώντα&sigmaf; υποδήματα στα πόδια και στηριζόμενοι σε βακτηρίε&sigmaf; (ραβδιά). Κι όλα αυτά ο Χριστό&sigmaf; τα έκανε ακριβώ&sigmaf; έτσι -σύμφωνα με τη γνώμη διαφόρων ερμηνευτών και μεταξύ αυτών και του ιερού Χρυσοστόμου- για να δείξει ότι δεν είναι παραβάτη&sigmaf; του Νόμου. Μετά όμω&sigmaf; απ’ το νομικό Πάσχα, το όποιο ήταν ο τύπο&sigmaf;, ακολούθησε η αλήθεια, που ήταν η παράδοση τη&sigmaf; θυσία&sigmaf; του Μυστικού Πασχαλίου Αμνού (δηλ. του Χριστού μέσω τη&sigmaf; Θεία&sigmaf; Ευχαριστία&sigmaf;). Το Δείπνο εκείνο το ετοίμασε ο Ζεβεδαίο&sigmaf;. (Αυτό&sigmaf; ήταν ο άνθρωπο&sigmaf; που βάσταζε τη στάμνα με το νερό, όπω&sigmaf; εξηγεί ο Μέγα&sigmaf; Αθανάσιο&sigmaf;, έστω κι αν κάποιοι άλλοι είχαν διαφορετική άποψη). Τότε, λοιπόν, ο Ιησού&sigmaf; εισάγει σε τελειότερο μυστήριο του&sigmaf; Μαθητέ&sigmaf; Του και του&sigmaf; παραδίδει το Μυστήριο του δικού μα&sigmaf; Πάσχα στο ανώγειο εκείνο του Μυστικού Δείπνου, όταν πλέον ήταν νύχτα. Κάθισε, λέει, στα ανάκλιντρα (ανεκλίθη) μαζί με του&sigmaf; δώδεκα Μαθητέ&sigmaf; Του, όταν θα γινόταν το δείπνο (δείπνο είναι το φαγητό μέσα στη νύχτα). {Προσέξτε ότι αυτό δεν ήταν το «νομικό» εβραϊκό Πάσχα, γιατί εδώ έχουμε δείπνο, κάθισμα, άρτο (δηλ. ένζυμα) και νερό, ενώ στο εβραϊκό Πάσχα τα έχουμε όλα ψητά στη φωτιά και άζυμα}. Πριν ν’ αρχίσει το δείπνο (έτσι λέει ο ιερό&sigmaf; Χρυσόστομο&sigmaf;) ο Ιησού&sigmaf; σηκώνεται από το τραπέζι, ενώ όλοι είχαν καθίσει, αφήνει κάτω τα ιμάτιά Του, βάζει νερό στο νιπτήρα (δοχείο) και τα κάνει όλα μόνο&sigmaf; Του. Με τον τρόπο αυτό θέλει να οδηγήσει σε συναίσθηση τον Ιούδα και να υπενθυμίσει στου&sigmaf; Μαθητέ&sigmaf; Του ότι δεν πρέπει να επιζητούν τα πρωτεία. Με παρόμοιο τρόπο του&sigmaf; διδάσκει και μετά από τη νίψη των ποδιών, λέγοντα&sigmaf;: «Όποιο&sigmaf; θέλει να είναι πρώτο&sigmaf;, να είναι τελευταίο&sigmaf; απ’ όλου&sigmaf;». Και με την πράξη Του βάζει σαν πρότυπο τον Εαυτό Του. Φαίνεται ότι πρώτα έπλυνε τα πόδια του Ιούδα, ο οποίο&sigmaf; είχε καθίσει με περισσή αναίδεια. Έπειτα πήγε στον Πέτρο. Αυτό&sigmaf; όμω&sigmaf;, ω&sigmaf; πιο ορμητικό&sigmaf; απ’ όλου&sigmaf;, στην αρχή σταματάει το Διδάσκαλο, αλλά ύστερα υποχωρεί με την καρδιά του, γιατί τον ελέγχει ο Κύριο&sigmaf;. Όταν έπλυνε τα πόδια των Μαθητών και του&sigmaf; υπέδειξε αυτόν τον παράξενο τρόπο τη&sigmaf; υψώσεω&sigmaf; με την ταπείνωση, πήρε πάλι τα ιμάτιά Του και ξανακάθισε. Και τότε άρχισε να του&sigmaf; νουθετεί ν’ αγαπούν ο ένα&sigmaf; τον άλλον και να μην επιζητούν το ποιο&sigmaf; θα είναι πρώτο&sigmaf;. Ενώ έτρωγαν, άρχισε να του&sigmaf; μιλάει για ένα άλλο θέμα, την προδοσία. Κι ενώ με το λόγο αυτό θορυβήθηκαν όλοι (για το ποιο&sigmaf; είναι ο προδότη&sigmaf;), ο Ιησού&sigmaf; στρέφεται και λέει με ήρεμο τρόπο μόνο στον Ιωάννη: «Αυτό&sigmaf;, στον οποίο θα δώσω το ψωμί που θα βάλω στο κρασί, αυτό&sigmaf; είναι εκείνο&sigmaf; που θα με προδώσει». Γιατί αν ο Πέτρο&sigmaf; είχε ακούσει το λόγο αυτό, σαν παρορμητικό&sigmaf; χαρακτήρα&sigmaf; που ήταν, θα χειροδικούσε με τον Ιούδα. Και πάλι είπε: «(Είναι) αυτό&sigmaf; που έβαλε μαζί μ’ Εμένα το χέρι στο τρυβλίο (δοχείο)». Αφού έγιναν και τα δύο αυτά, μετά από μικρή σιωπή πήρε ψωμί στα χέρια Του και είπε: «Λάβετε φάγετε». Το ίδιο έκανε και με το ποτήρι με το κρασί λέγοντα&sigmaf;: «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντε&sigmaf;, τοῦτό ἐστι τὸ αἷμά μου, τὸ τῆ&sigmaf; Καινῆ&sigmaf; Διαθήκη&sigmaf;· τοῦτο ποιεῖτε εἰ&sigmaf; τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν» (Ερμηνεία: «Πάρτε και φάτε – Πιέστε απ’ αυτό όλοι, γιατί αυτό είναι το αίμα Μου, τη&sigmaf; νέα&sigmaf; Συμφωνία&sigmaf;. Αυτό να κάνετε για να Με θυμάστε»). Φυσικά κάνοντα&sigmaf; αυτά έτρωγε κι έπινε μαζί του&sigmaf;. Πρόσεξε μάλιστα ότι το Σώμα Του το ονομάζει άρτο, (άρα κανονικό ψωμί, ένζυμο), κι όχι άζυμο. Αυτά τα λόγια δείχνουν ότι πρέπει να ντρέπονται όσοι βάζουν στην αναίμακτη θυσία άζυμα (όπω&sigmaf; οι παπικοί). Μετά απ’ τη στιγμή κατά την οποία έφαγε εκείνο το ψωμί ο Ιούδα&sigmaf;, μπήκε μέσα του ο Σατανά&sigmaf;. Τον πείραζε, βέβαια, και νωρίτερα, αλλά τώρα μπήκε και κατοίκησε εντελώ&sigmaf; μέσα του. Και λέει το Ευαγγέλιο ότι έφυγε τότε και συμφώνησε με του&sigmaf; αρχιερεί&sigmaf; να του&sigmaf; Τον παραδώσει στην τιμή των τριάντα αργυρών νομισμάτων (τριάκοντα αργύρια). Στη συνέχεια οι Μαθητέ&sigmaf; μετά το Δείπνο βγήκαν στο όρο&sigmaf; των Ελαίων σε μια τοποθεσία που ονομάζεται Γεθσημανή. Κι ύστερα από πολλά του&sigmaf; λέει ο Ιησού&sigmaf;: «Όλοι σα&sigmaf; θα με αρνηθείτε αυτή τη νύχτα». Ο Πέτρο&sigmaf; τότε είπε: «Κι αν όλοι Σε αρνηθούν, εγώ δεν πρόκειται να Σε αρνηθώ». Ήταν βαθειά προχωρημένη η νύχτα κι ο Ιησού&sigmaf; του λέει: «Πριν να λαλήσει δυο φορέ&sigmaf; ο πετεινό&sigmaf;, εσύ θα μ’ αρνηθεί&sigmaf; τρει&sigmaf; φορέ&sigmaf;» Πράγματι, από συνήθεια ο πετεινό&sigmaf; λαλεί όχι μόνο μια φορά, αλλά και δυο και τρει&sigmaf;. Έτσι κι έγινε, πράγμα που γέμισε με πολύ δέο&sigmaf; τον Πέτρο. Του το έκανε αυτό ο Θεό&sigmaf;, για να του δείξει το πόσο ασθενική είναι η φύση μα&sigmaf;. Ταυτόχρονα, επειδή αργότερα του έδωσε -θα λέγαμε- στα χέρια του όλη την οικουμένη, του το έκανε να μάθει απ’ αυτό πόσο ευμετάβολη είναι η φύση μα&sigmaf; και να είναι γεμάτο&sigmaf; συγγνώμη σε όσου&sigmaf; αμαρτάνουν. Όμω&sigmaf; η τριπλή άρνηση του Πέτρου ήταν και συμβολική: Συμβόλιζε την τριπλή αμαρτία όλων των ανθρώπων προ&sigmaf; το Θεό. Πρώτη αμαρτία ήταν η παράβαση τη&sigmaf; εντολή&sigmaf; του Αδάμ. Δεύτερη ήταν η παράβαση του γραπτού (Μωσαϊκού) νόμου και τρίτη ήταν η αθέτηση του ίδιου του Ευαγγελικού κηρύγματο&sigmaf; (και τη&sigmaf; σαρκώσεω&sigmaf; του Λόγου). Αργότερα, όταν ο Πέτρο&sigmaf; μετάνιωσε, ο Χριστό&sigmaf; θεράπευσε τρισσώ&sigmaf; τη τριπλή άρνησή του, λέγοντα&sigmaf; τρει&sigmaf; φορέ&sigmaf;: «Πέτρο, Με αγαπά&sigmaf;;» Μετά απ’ αυτά, δείχνοντα&sigmaf; πόσο φοβερό&sigmaf; είναι ο θάνατο&sigmaf; για όλου&sigmaf; του&sigmaf; ανθρώπου&sigmaf;, λέει στου&sigmaf; μαθητέ&sigmaf; Του: «Περίλυπη είναι η ψυχή μου μέχρι θανάτου». Κι αφού απομακρύνθηκε λίγο, όσο πετάμε την πέτρα, προσευχήθηκε και είπε τρει&sigmaf; φορέ&sigmaf;: «Πατέρα μου, αν δε μπορεί αυτό το ποτήρι να απομακρυνθεί από μένα χωρί&sigmaf; να το πιω, γεννηθήτω το θέλημά Σου». Αυτά τα έλεγε και σαν άνθρωπο&sigmaf;, αλλά και με σκοπό να ξεγελάσει το διάβολο, για να νομίσει εκείνο&sigmaf;, επειδή θα Τον έβλεπε να φοβάται, ότι είναι απλό&sigmaf; άνθρωπο&sigmaf; (και όχι Θεό&sigmaf;) κι έτσι να μην εμποδίσει την εξέλιξη του μυστηρίου του σταυρικού θανάτου Του. Όταν ύστερα επανήλθε και βρήκε του&sigmaf; Μαθητέ&sigmaf; Του να κοιμούνται βαθιά, απευθύνθηκε στον Πέτρο και του είπε: «Δε μπορέσατε ούτε μία ώρα να μου συμπαρασταθείτε και να αγρυπνήσετε μαζί Μου»; Ήταν σα να του έλεγε: «Εσύ, που με διαβεβαίωνε&sigmaf; ότι θα είσαι μαζί μου μέχρι το θάνατο, τώρα κοιμάσαι, όπω&sigmaf; οι υπόλοιποι;» Κι αφού πέρασε πέρα από το χείμαρρο των Κέδρων, όπου υπήρχε κάποιο&sigmaf; κήπο&sigmaf;, κάθισε εκεί μαζί με του&sigmaf; Μαθητέ&sigmaf; Του. Συνήθιζε να πηγαίνει συχνά σ’ αυτό το μέρο&sigmaf; και γι’ αυτό ήξερε τον τόπο και ο Ιούδα&sigmaf;. Αυτό&sigmaf; λοιπόν, ο Ιούδα&sigmaf;, αφού πήρε μαζί του μερικού&sigmaf; από τη στρατιωτική φρουρά και ακολουθούμενο&sigmaf; από όχλο, ήλθε εκεί και του&sigmaf; έδειξε ποιο&sigmaf; ήταν ο Χριστό&sigmaf; με φίλημα, όπω&sigmaf; είχε συμφωνήσει μαζί του&sigmaf;. Αυτό το συμφώνησε, γιατί πολλέ&sigmaf; φορέ&sigmaf; που Τον είχαν πιάσει, Αυτό&sigmaf; χανόταν μέσα από τα χέρια του&sigmaf;. Και του&sigmaf; ξέφευγε. Αυτή τη φορά όμω&sigmaf; ο ίδιο&sigmaf; ο Χριστό&sigmaf; προχωράει προ&sigmaf; αυτού&sigmaf; και του&sigmaf; λέει: «Ποιον ζητάτε;» Ωστόσο αυτοί, ακόμα και τότε δεν Τον γνώρισαν. Όχι γιατί του&sigmaf; εμπόδιζε η νύχτα! Είχαν, λέει, φακού&sigmaf; αναμμένου&sigmaf; και λαμπάδε&sigmaf;. Απ’ το φόβο του&sigmaf; όμω&sigmaf; έπεσαν κάτω κι έφυγαν. Κι όταν ήλθαν πάλι, του&sigmaf; ξαναρώτησε ο Ιησού&sigmaf;. Ο Ιούδα τότε Του έδωσε το φίλημα, όπω&sigmaf; είχε συμφωνήσει με όλου&sigmaf; αυτού&sigmaf;. Κι ο Χριστό&sigmaf; του είπε: Φίλε, είναι ώρα γι’ αυτό το οποίο ήλθε&sigmaf;». Και συνέχισε: «Βγήκατε να Με συλλάβετε με ξύλα και μαχαίρια, σα να είμαι ληστή&sigmaf;». Η επιχείρησή του&sigmaf; αυτή έγινε τη νύχτα, γιατί φοβόντουσαν μήπω&sigmaf; γίνει καμιά εξέγερση απ’ το λαό. Τότε ο Πέτρο&sigmaf;, που ήταν ο πιο ορμητικό&sigmaf;, έβγαλε το μαχαίρι που είχε μαζί του (έρχονταν από δείπνο κι είχαν τα σχετικά μαζί του&sigmaf;), χτύπησε το δούλο του αρχιερέω&sigmaf;, που ονομαζόταν Μάλχο&sigmaf; και του έκοψε το δεξί αυτί. Αυτό είχε συμβολική σημασία: Έδειχνε κατά κάποιο τρόπο ότι ο αρχιερέα&sigmaf; δεν άκουγε καλά και δε δίδασκε σωστά το νόμο του Θεού. Ο Χριστό&sigmaf; όμω&sigmaf; έλεγξε τον Πέτρο, λέγοντά&sigmaf; του ότι δεν είναι σωστό αυτό&sigmaf;, που έχει ακούσει τόσα πνευματικά λόγια (είναι πνευματικό&sigmaf; άνθρωπο&sigmaf;) να καταφεύγει τώρα στη βία τη&sigmaf; μαχαίρα&sigmaf;. Και γιάτρεψε το αυτί του Μάλχου. Εκείνοι τότε, αφού συνέλαβαν τον Ιησού, Τον έφεραν δεμένο στην αυλή του αρχιερέα Άννα, που ήταν πεθερό&sigmaf; του Καϊάφα. Εκεί ήταν συγκεντρωμένοι όλοι όσοι ήταν εναντίον του Χριστού, οι Φαρισαίοι κι οι Γραμματεί&sigmaf;. Εδώ έγιναν τα γνωστά, τα σχετικά με τον Πέτρο και την υπηρέτρια και η άρνηση του Πέτρου. Κι ενώ πλέον είχε περάσει η νύχτα, ο πετεινό&sigmaf; λάλησε τρει&sigmaf; φορέ&sigmaf;. Κι ο Πέτρο&sigmaf; θυμήθηκε το λόγο του Χριστού κι έκλαψε πικρά. Όταν σχεδόν ξημέρωσε, οδήγησαν το Χριστό απ’ τον Άννα στον Καϊάφα, τον αρχιερέα. Εκεί οι Ιουδαίοι Τον έφτυσαν (για να Τον εξευτελίσουν) και κάλεσαν ψευδομάρτυρε&sigmaf;. Κι όταν άρχισε να φέγγει η μέρα, ο Καϊάφα&sigmaf; Τον έστειλε στον Πιλάτο. Αυτοί που Τον μετέφεραν όμω&sigmaf; δε μπήκαν μέσα στο Πραιτώριο, για να μη μολυνθούν και να μπορέσουν να φάνε καθαροί το Πάσχα του&sigmaf;. Απ’ αυτό συμπεραίνουμε ότι παρανόμησαν οι Ιουδαίοι, όπω&sigmaf; λέει ο θείο&sigmaf; Χρυσόστομο&sigmaf;, γιατί μετέθεσαν το Πάσχα. Έπρεπε, δηλαδή, να φάνε για Πάσχα εκείνο το βράδυ τη&sigmaf; Πέμπτη&sigmaf; (όπω&sigmaf; και ο Χριστό&sigmaf; με του&sigmaf; μαθητέ&sigmaf; Του), αλλά αυτοί το ανέβαλαν, για να ασχοληθούν με την εξόντωση του Χριστού. Αυτό, όπω&sigmaf; είπαμε, το αποδεικνύει η πράξη του Ιησού, ο Οποίο&sigmaf; έφαγε για το Πάσχα το βράδυ εκείνο με του&sigmaf; μαθητέ&sigmaf; Του και του&sigmaf; παρέδωσε το Μυστήριο τη&sigmaf; Θεία&sigmaf; Ευχαριστία&sigmaf;. Γιατί, όπω&sigmaf;...

Συντάκτης: Ieros Naos Agias Varvaras

Πρόγραμμα Μαΐου – Ιουνίου 2023

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΟΣΩΜΟΝ ΤΑΦΗΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Λόγος εἰς τά ἄχραντα Πάθη τοῦ Κυρίου

Πασχάλιος Εγκύκλιος Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Άνθιμου

Πατριαρχική Ἀπόδειξις ἐπί τῷ Ἁγίῳ Πάσχα 2023

Μεγάλη Πέμπτη βράδυ στον Ιερό μας Ναό.

Πασχάλιο μήνυμα Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ του Β´

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Πέμπτῃ…

Χορευτικό τμήμα κρητικών χορών (εφηβικό – παιδικό)

Χορευτικό τμήμα ενηλίκων

Χορευτικό τμήμα παραδοσιακών χορών (παιδικό)

Χορευτικό τμήμα κρητικών χορών (προχωρημένο)

Kατηγορίες

Ιεροψαλτική πύλη

Επικοινωνία:

Ημερολόγιο