O άγιος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος
0
0
Ἀνδρέας ὁ Ἀπόστολος,
ὁ καὶ ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας
Κωνσταντινουπόλεως
Ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας κατήγετο ἐκ πόλεως Βηθσαϊδᾶ, καὶ ἦτο υἱὸς Ἰωνᾶ τινος Ἑβραίου, καὶ ἀδελφὸς τοῦ Πέτρου τοῦ Ἀποστόλου, καὶ κορυφαίου τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Οὗτος ἐχρημάτισεν πρῶτον μαθητὴς τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ. Ὁ Ἰωάννης ὅμως ὁ Πρόδρομος ὑπέδειξε τὸν Ἰησοῦν λέγοντας τὸ· Ἴδε ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ὁ Ἀνδρέας ἄφησε τὸν Ἰωάννη καὶ ἠκολούθησε τῷ Χριστῷ. Εἶπε δὲ καὶ τῷ Πέτρῳ το· Εὑρήκαμεν Ἰησοῦν τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ, καὶ οὕτως ἠκολούθησε καὶ ο Πέτρος τὸν Χριστό. Ὑπάρχουν καὶ ἕτερα πολλὰ κείμενα ἐν τῇ θεοπνεύστῳ Γραφῇ ποὺ ἀναφέρονται εἰς αὐτόν. Πάντως οὗτος ἔτσι τῷ Χριστῷ ἠκολούθησε, διὸ καὶ ἐκλήθη Πρωτόκλητος. Μετὰ δὲ τὴν Ἄναληψι τοῦ Χριστοῦ, σὲ κάθε Ἀπόστολο ἔλαχε ἄλλη χώρα· ὁ δὲ Πρωτόκλητος Ἀνδρέας ἐκύρηξε εἰς τὴν χώρα τῶν Βιθυνῶν, εἰς τὸν Εὔξεινο Πόντο, τὴν Προποντίδα, εἰς τὴν Χαλκηδόνα, τὸ Βυζάντιο, τὴν Θράκη, τὴν Μακεδονία καὶ τὰ μέρη μέχρι το Ἴστρο, εἰς τὴν Θεσσαλία καὶ τὴν Στερεὰ Ἑλλὰδα καὶ τὴν Πελοπόννησο· ἐπίσης εἰς τὴν Ἀμινσὸ καὶ τὴν Τραπεζοῦντα καὶ τὴν Ἡράκλεια καὶ τὴν Αμαστρίδα. Εἰς ὅλας αὐτὰς τὰς χώρας δὲν ἐπέρασε ἀπλῶς, ὅπως περνᾷ ὁ λόγος, ἀλλὰ ἔμεινε καὶ ἐδίδαξε καὶ ὑπέστη πολλὰς θλίψεις καὶ δυσχερείας. Φθάνοντας εἰς τὴν πόλη τῶν Σινωπέων, τοὺς διδάσκει τὸν λόγον τοῦ εὐαγγελίου, καὶ καθυποβάλλεται πολλαῖς θλίψεσι· κατὰ γῆς γὰρ αὐτὸν ἐῤῥίπτουν, καὶ χειρῶν καὶ ποδῶν λαβόμενοι εἷλκον, καὶ τοῖς ὀδοῦσιν ἐσπάραττον, καὶ ξύλοις ἔπαιον καὶ λίθοις ἔβαλλον καὶ μακρὰν τῆς πόλεως ἀπερρίπτουν, ὅτε καὶ τὸν δάκτυλον ὀδοῦσιν ἔκοψαν. Ἀλλ᾽ αὐτὸς ἀμέσως ἀπεκατεστάθη ἀρτιος καὶ ὑγιὴς ἀπὸ τῶν πληγῶν του ὑπὸ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ. Φεύγοντας ἀπ᾽ ἐκεῖ περιώδευσε πλείστας πόλεις καὶ χώρας, τήν Νεοκαισάρεια, τὰ Σαμόσατα, τοὺς Ἀλανούς, Άβασγούς, Ζήκχους, Βοσπορίνους καὶ Χερσωνίτας. Εἶτα κατέπλευσε εἰς τὸ Βυζάντιον, ὅπου ἐχειρονόνησε τὸν Ἀπόστολο Στάχυν ὡς πρῶτον Ἐπίσκοπο Βυζαντίου. Ὕστερα συνέχισε τὴν περιοδεία του περνῶντας από διάφορας χώρας, καὶ ἔφθασε εἰς τὴν Πελοπόννησον. Ἐφιλοξενήθη ἀπὸ τὸν Σωσίο, ὁ ὁποῖος ἦτο πολὺ ἀῤῥωστος. Καθὼς ὄμως ὁ Ἀπόστολος τὸν ἰάτρευσε ἀπὸ τὴν ἀσθένειά του, πᾶσα ἡ πόλις ἐκείνη τῶν Πατρῶν προσῆλθε τῷ Χριστῷ· τότε μάλιστα καὶ ἡ Μαξιμίλλα ἡ γυνὴ τοῦ ἀνθυπάτου, ἐλευθερώθη ἀπὸ τῶν χαλεπῶν δεσμῶν τῆς νόσου της καὶ ἔτυχε ταχείας τυχοῦσα θεραπείας, καὶ ἐπίστευσε εἰς τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν. Καὶ ὁ Στρατοκλῆς ὁ σοφώτατος, ὁ ἀδελφὸς τοῦ ἀνθυπάτου Αἰγεάτου, καὶ ἕτεροι πολλοί, ἔχοντες ποικίλας νόσους, ὑγιώθησαν διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τοῦ Ἀποστόλου. Δι᾽ αὐτὸν τὸν λόγο, ὁ Αἰγεάτης περιέπεσε εἰς μανίαν καὶ σταυρῷ προσηλώσας τὸν Ἀπόστολον, τῆς παρούσης ζωῆς ἐξιστᾷ. Ὁ δὲ ἀνθύπατος ἔπεσε ἀπὸ τινος μετεώρου κρημνοῦ εἰς γῆν καὶ συνετρίβη. Τὸ λείψανο τοῦ Ἀποστόλου μετὰ πολὺν χρόνον, μετετέθη ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἐπὶ τῆς βασιλείας Κωνσταντίου, τῇ τούτου κελεύσει, παρὰ Ἀρτεμίου τοῦ Μάρτυρος· καὶ κατετέθη μετὰ Λουκᾶ καὶ Τιμοθέου ἐν τῷ ναῷ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων.
0 %
0 %
