Κυριακή του ΤΥΦΛΟΥ (Ευαγγέλιο και κήρυγμα)
0
0
Ευαγγέλιο Κυριακής: Ιωάν. θ΄ 1-38
1 Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παράγων ὁ Ἰησοῦς εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς. 2 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ; 3 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ. 4 ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι. 5 ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ ᾦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου. 6 ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ 7 καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθε βλέπων.
8 Οἱ οὖν γείτονες καὶ οἱ θεωροῦντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι τυφλὸς ἦν, ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ καθήμενος καὶ προσαιτῶν; 9 ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν· ἄλλοι δὲ ὅτι ὅμοιος αὐτῷ ἐστιν. ἐκεῖνος ἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμι. 10 ἔλεγον οὖν αὐτῷ· πῶς ἀνεῴχθησάν σου οἱ ὀφθαλμοί; 11 ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· ἄνθρωπος λεγόμενος Ἰησοῦς πηλὸν ἐποίησε καὶ ἐπέχρισέ μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέ μοι· ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν δὲ καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα. 12 εἶπον οὖν αὐτῷ· ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος; λέγει· οὐκ οἶδα.
13 Ἄγουσιν αὐτὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους, τόν ποτε τυφλόν. 14 ἦν δὲ σάββατον ὅτε τὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἀνέῳξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς. 15 πάλιν οὖν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· πηλὸν ἐπέθηκέ μου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐνιψάμην, καὶ βλέπω. 16 ἔλεγον οὖν ἐκ τῶν Φαρισαίων τινές· οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ. ἄλλοι ἔλεγον· πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς τοιαῦτα σημεῖα ποιεῖν; καὶ σχίσμα ἦν ἐν αὐτοῖς. 17 λέγουσι τῷ τυφλῷ πάλιν· σὺ τί λέγεις περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς; ὁ δὲ εἶπεν ὅτι προφήτης ἐστίν. 18 οὐκ ἐπίστευσαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι τυφλὸς ἦν καὶ ἀνέβλεψεν, ἕως ὅτου ἐφώνησαν τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀναβλέψαντος 19 καὶ ἠρώτησαν αὐτοὺς λέγοντες· οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ὑμῶν, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη; πῶς οὖν ἄρτι βλέπει; 20 ἀπεκρίθησαν δὲ αὐτοῖς οἱ γονεῖς αὐτοῦ καὶ εἶπον· οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη· 21 πῶς δὲ νῦν βλέπει οὐκ οἴδαμεν, ἢ τίς ἤνοιξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμεῖς οὐκ οἴδαμεν· αὐτὸς ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε, αὐτὸς περὶ ἑαυτοῦ λαλήσει. 22 ταῦτα εἶπον οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ὅτι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους· ἤδη γὰρ συνετέθειντο οἱ Ἰουδαῖοι ἵνα, ἐάν τις αὐτὸν ὁμολογήσῃ Χριστόν, ἀποσυνάγωγος γένηται. 23 διὰ τοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ εἶπον ὅτι ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε. 24 ἐφώνησαν οὖν ἐκ δευτέρου τὸν ἄνθρωπον ὃς ἦν τυφλός, καὶ εἶπον αὐτῷ· δὸς δόξαν τῷ Θεῷ· ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἁμαρτωλός ἐστιν. 25 ἀπεκρίθη οὖν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· εἰ ἁμαρτωλός ἐστιν οὐκ οἶδα· ἓν οἶδα, ὅτι τυφλὸς ὢν ἄρτι βλέπω. 26 εἶπον δὲ αὐτῷ πάλιν· τί ἐποίησέ σοι; πῶς ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς; 27 ἀπεκρίθη αὐτοῖς· εἶπον ὑμῖν ἤδη, καὶ οὐκ ἠκούσατε· τί πάλιν θέλετε ἀκούειν; μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε αὐτοῦ μαθηταὶ γενέσθαι; 28 ἐλοιδόρησαν αὐτὸν καὶ εἶπον· σὺ εἶ μαθητὴς ἐκείνου· ἡμεῖς δὲ τοῦ Μωϋσέως ἐσμὲν μαθηταί. 29 ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι Μωϋσεῖ λελάληκεν ὁ Θεός· τοῦτον δὲ οὐκ οἴδαμεν πόθεν ἐστίν. 30 ἀπεκρίθη ὁ ἄνθρωπος καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἐν γὰρ τούτῳ θαυμαστόν ἐστιν, ὅτι ὑμεῖς οὐκ οἴδατε πόθεν ἐστί, καὶ ἀνέῳξέ μου τοὺς ὀφθαλμούς. 31 οἴδαμεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλῶν ὁ Θεὸς οὐκ ἀκούει, ἀλλ’ ἐάν τις θεοσεβὴς ᾖ καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει. 32 ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς τυφλοῦ γεγεννημένου. 33 εἰ μὴ ἦν οὗτος παρὰ Θεοῦ, οὐκ ἠδύνατο ποιεῖν οὐδέν. 34 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· ἐν ἁμαρτίαις σὺ ἐγεννήθης ὅλος, καὶ σὺ διδάσκεις ἡμᾶς; καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω. 35 Ἤκουσεν ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω, καὶ εὑρὼν αὐτὸν εἶπεν αὐτῷ· σὺ πιστεύεις εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ; 36 ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπε· καὶ τίς ἐστι, Κύριε, ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν; 37 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· καὶ ἑώρακας αὐτὸν καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνός ἐστιν. 38 ὁ δὲ ἔφη· πιστεύω, Κύριε· καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ.
ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ
«Ο Λύχνος του σώματος εστίν ο οφθαλμός».
Ο σημερινός τυφλός, που ω! του θαύματος είδε το φώς του από τον Φωτοδότη Κύριο, δεν είχε την αίσθηση, την δύναμη και την ενέργεια της όρασης για να δει πρόσωπο προς πρόσωπο τον Μέγα Ιατρό της ψυχής και του σώματος.
Η απώλεια της όρασης έκανε δυστυχή και ταλαίπωρο τον κατ’ εικόνα Θεού άνθρωπο, σε σημείο μάλιστα που καθισμένος σε μια γωνία του δρόμου ζητιάνευε, και το σπουδαιότερο, κανείς μα κανείς διαβάτης δεν του έδιδε σημασία· η αδιαφορία και η περιφρόνηση στο αποκορύφωμα σ’ αυτό τον άνθρωπο, την εικόνα του Θεού Πατρός.
Τα θεϊκά μάτια βλέπουν τον πονεμένο, τον δυστυχισμένο και τυφλό και συγχρόνως όμως βλέπουν και την αδιαφορία, την περιφρόνηση των περαστικών, και οι μαθητές ερωτούν τον Διδάσκαλό τους: «Διδάσκαλε, αυτός έπταιξε ή οι γονείς του για να γεννηθεί τυφλός; Και «ο ετάζων καρδίαν και νεφρούς και τα βάθη των ανθρώπων γινώσκων Κύριος» λέγει: «ούτε εκείνος, ούτε οι γονείς του, αλλά μόνο δια να δοξασθώ εγώ, που πράττω τα έργα του Πατρός μου και δια τα οποία προορίστηκα να εργάζομαι».
Ο Φωτοδότης Κύριος δια να κάμει φανερό το ότι ούτε αυτός αμάρτησε ούτε οι γονείς του, έπτυσε κατά γης, και με το πτύσιμο εκείνο έκαμε ολίγη λάσπη, με την οποία άλειψε τα μάτια του τυφλού και του είπε: «ύπαγε νίψαι εις την κολυμβήθρα του Σιλωάμ».
Ο τυφλός, μη γνωρίζων τον ευεργέτη του, μη βλέπων τον Χριστό, αλλά μόνο την φωνή του ακούων – απελπισμένος και από τους γιατρούς, ότι ήταν αδύνατο να δεί το φώς της ημέρας, υπήκοος γενόμενος, της φωνής του Ζωοδότου – πηγαίνει και νίπτει το πρόσωπό του στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Και ω του θαύματος! Μόλις ένιψε το πρόσωπό του, είδε το φως του, αλλά και τον Φωτοδότη Ήλιο της Δικαιοσύνης, τον Μέγα Ιατρό του ολοκληρωμένου πλέον χοϊκού σώματός του.
Ο Κύριος άλειψε τα μάτια του τυφλού με πηλό, από τον οποίο πλάστηκε από τον Πλάστη και Δημιουργό. Δεν έδωκε ο Κύριος φάρμακα στον τυφλό, αλλά λάσπη, δια της οποίας συνεπληρώθηκε το «κατ’ εικόνα Θεού» σώμα του.
Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, όμως, εισάγουν στον λαό κενά δαιμόνια κατά του ευεργέτου του ποτέ τυφλού και προσπαθούν με έργα και λόγια να δηλητηριάσουν την πίστη του και να εξουδετερώσουν την μεγάλη χαρά του δια την απόκτηση της όρασής του. Προτρέπουν τον ποτέ τυφλό να δοξάσει τον Θεό και όχι τον Χριστό, διότι εκείνος καταργεί το Σάββατο, αλλά ο Κύριος των κυριευόντων και Βασιλεύς των Βασιλευόντων «ουκ ήλθον καταλύσαι τον νόμον και τους προφήτας αλλά πληρώσαι», λέγει Κύριος.-
Αδελφοί μου,
Είναι γεγονός ότι, και στις ημέρες μας υπάρχουν δυστυχώς άνθρωποι που εθελοτυφλούν κατά του Θεανθρώπου Ιησού, κάτω από τον φθόνο, την κακία, την απιστία, την αδιαφορία, την σκληροκαρδία, ως εκείνη των Φαρισαίων.
Δυστυχώς και αυτοί οι σημερινοί άνθρωποι, με λόγια και έργα που προσπαθούν να σπείρουν την αθεΐα και να διαγράψουν κάθε όσιο και Ιερό· μέσα από τις ψυχές του Ορθοδόξου Χριστιανικού Λαού.
Προσπαθούν, αυτοί οι σοφοί του κόσμου τούτου, μέσα από την αθεϊστική φιλοσοφία τους, αλλά και το μίσος που έχουν προς την Εκκλησία του Εσταυρωμένου και Αναστημένου Ιησού, να πείσουν τους πιστούς της Εκκλησίας, ότι τα πάντα είναι ψευδή, εσείς όμως οι άσοφοι νεοέλληνες, οι του ψεύδους εραστές και ποιητές, ομοιάζετε «τάφοις κεκονιαμένοις, έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν δε γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας»……. Ζεί όμως Κύριος, ζει και ο Λαός Αυτού.
Και να γνωρίζετε ότι, εκτός της ΜΙΑΣ – ΑΓΙΑΣ – ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ.-
Ο Τυφλός της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, χαίρων και τρέμων από ευγνωμοσύνη και χαρά, προσπίπτει στους πόδας του Ιησού λέγων: «πιστεύω Κύριε και προσεκύνησεν αυτώ». Ας έχουμε κι εμείς, με την χάρη και την ευλογία του Αναστάντος Κυρίου Ιησού, επί την λυχνία το αγιολυχνάρι, τουτέστι τα μάτια της ψυχής και του σώματός μας ανοιχτά, δια να φωτιζόμαστε κι εμείς στους δύσκολους αυτούς καιρούς που διάγουμε – ως Εκκλησία, ως έθνος, ως οικογένεια – από την χάριν και το άπειρο έλεος Εκείνου παρά του Οποίου πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον.
ΠΗΓΗ: https://www.im-leka.gr/
0 %
0 %
){kind=link}